بررسی تاثیر تمرین‌های هوازی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین‌های بافت کبد در موش‌های مبتلا به سرطان پستان با رده سلولی 4T1

مقدمه: کبد به عنوان یکی از بافت‌های اصلی تاثیرپذیر از تغییرات ایمونولوژیک، از جمله فعالیت سایتوکاین­ها، معرفی شده است. نشان داده شده است که استفاده از نانوذرات سلنیوم و فعالیت­های ورزشی به صورت مجزا می­توانند در کاهش حجم تومور و تقویت پاسخ­های ایمونولوژی موثر باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هم‌زمان تمرین‌های ورزشی هوازی تناوبی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین­های بافت کبد در موش­های مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش­ها: تعداد 64 سر موش بالب­سی به 8 گروه­ مختلف پژوهشی تقسیم شدند. انجام تمرین تناوبی هوازی و مصرف خوراکی نانوذرات سلنیوم به مدت 6 هفته پیش و پس از القای سرطان در گروه‌های مربوطه اعمال شد. در پایان هفته ششم پس از القای تومور، میزان سایتوکاین­های IL-6، IL-4، TNF-α و INF-γ در بافت کبد به روش الایزا اندازه‌گیری شد. یافته­ها: کاهش معنی‌دار سایتوکاین­های IL-6، TNF-α و IL-4 در بافت کبد در موش­های سرطانی مشاهده شد (05/0>P). تمرین تناوبی هوازی باعث افزایش معنی‌دار در سایتوکاین­های IL-6 و TNF-α در بافت کبد شده (05/0>P) و هم‌چنین، افزایش سایتوکاین اینترفرون گاما به دنبال استفاده از نانوذرات سلنیوم در بافت کبد مشاهده شد (05/0>P). هم‌چنین نتایج پژوهش نشان‌دهنده کاهش حجم تومور به دنبال تمرین‌های ورزشی و استفاده از نانوذرات سلنیوم است. نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر تغییرات سایتوکاین­ها در بافت کبد هم‌زمان با کاهش حجم تومور است. این احتمال وجود دارد که استفاده از نانوذرات سلنیوم و تمرین‌های ورزشی از طریق تقویت پاسخ­های سیستم ایمنی، به کاهش حجم تومور و تعدیل میزان سایتوکاین‌ها در کبد کمک کرده باشد.